Ιστοριούλα

Και είπε πριν χαθεί, ''όλα όσα βλέπουμε με τα μάτια είναι απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά που μπορούμε να δούμε με την σκέψη''.

Κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία που μόλις θα σας διηγηθώ.

Σε έναν μακρινό πλανήτη ονόματι Rootbird ζούσε ένα νοήμον είδος που έμοιαζε με τους ανθρώπους. Το όνομα του είδους ήταν ριζοπούλια-sapiens. Τα ριζοπούλια αν και είχαν την μορφή ανθρώπου διέφεραν από εμάς καθώς όπου γεννιόντουσαν (και γεννιόντουσαν όπου να'ναι), αφήνανε ρίζες μέσα στο έδαφος που τους οδηγούσαν σπίτι, οι οποίες ήταν λεπτές μα αδύνατο να κοπούν. Μεγάλωναν λοιπόν και όπου κι αν πηγαίναν τους ακολουθούσε μια ουρά με ρίζες η οποία συνεχώς μεγάλωνε. Λογικό θα ήταν να σκεφτόσασταν πως, αν είχανε πάει παντού στον πλανήτη τους τον Rootbird, τότε θα είχε γεμίσει ο πλανήτης με ρίζες! Αυτό που δεν σας είπα ακόμη όμως είναι πως τα ανθρωπόμορφα ριζοπούλια είχανε και φτερά, σαν αυτά των αγγέλων όπως τα έχουμε στο νου μας..
Αν μη τι άλλο είχανε παράξενη μορφή! Οπότε φανταστείτε ανθρωπόμορφους αγγέλους να πετάνε από μεριά σε μεριά σε όλο τους τον πλανήτη και να ακολουθεί από πίσω τους ένα περίπλοκο δίκτυο αποτελούμενο από ρίζες λεπτές αλλά δυνατές που δεν κοβόντουσαν.

Μια μέρα στον πλανήτη Rootbird, δυο ριζοπούλια (ο Σοφόπουλος και ο Γνωσόπουλος) είχαν μια συζήτηση για το πως θα ήταν η ζωή τους αν δεν είχανε φτερά και ρίζες. Τους φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρουν να επιβιώσουν υπό αυτές τις συνθήκες καθώς είχανε συνηθίσει βλέπετε να ζούνε με τα αγγελικά φτερά τους και τις λεπτές τους ρίζες που μοιάζανε με ουρές.

Η συζήτηση κύλησε κάπως έτσι:
-Γνωσόπουλος: Φιλόπουλε μου, χθες το βράδυ είδα έναν εφιάλτη κι από την τρομάρα μου κόντεψαν να μου πέσουν τα φτερά..
-Σοφόπουλος: Έλα ρε αδερφόπουλε μου, τι είδες στα όνειρα σου που ήταν τόσο τρομακτικό;
-Γνωσόπουλος: Είδα, λοιπόν, στον ύπνο μου πως είχε ξεσπάσει μια επιδημία στον πλανήτη μας και μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε χάσει τα φτερά μας και είχανε κοπεί οι ρίζες μας!
-Σοφόπουλος: Τρομερός εφιάλτης!
-Γνωσόπουλος: Πράγματι, ξύπνησα κατατρομαγμένος!
-Σοφόπουλος: Φαντάζεσαι να μπορούσε να συμβεί αυτό στα αλήθεια; Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα ήταν πολύ διαφορετικός, όλα όσα κάνουμε τώρα και μας φαίνονται εύκολα, τότε θα μας φαίνονταν ακατόρθωτα!
-Γνωσόπουλος: Δε ξέρω τι να πω πραγματικά, ισχύει πως αυτό θα μπορούσε να είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αντί για να πετάμε, θα έπρεπε να περπατάμε στο έδαφος μονάχα και δε θα είχαμε άλλη επιλογή! Και όσο για τις ρίζες μας που μας οδηγούν στο σπίτι! Πω πω! Δε θέλω να το φαντάζομαι γιατί ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη..
-Σοφόπουλος: Ευτυχώς όμως αυτό ήτανε απλά ένα άσχημο όνειρο που δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ!
-Γνωσόπουλος: Ναι όντως!

Σίγουρα η παραπάνω συζήτηση μας ξενίζει λίγο.. Σκεφτείτε όμως πως κι εμείς οι άνθρωποι καθώς γεννιόμαστε έχουμε κάποιες ρίζες καλώς ή κακώς, οι οποίες μας οδηγούν στο σπίτι και είναι θα λέγαμε η πηγή αυτού που είμαστε. Επίσης, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να φτάσουμε σε πολλά που δεν πιστεύουμε πως μπορούμε για διάφορους λόγους που βαριέμαι να σας ξαναλέω.. Οπότε δε διαφέρουμε τελικά από τους φανταστικούς μας φίλους τα ριζοπούλια καθώς έχουμε ρίζες και φτερά που απλά δε μπορούμε να δούμε.

Στην ζωή μας θα μας δοθεί η δυνατότητα να πάμε σε διάφορα μέρη, να φτάσουμε όσο πιο μακρυά και ψηλά γίνεται! Μα δε πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε και ποιο είναι το σπίτι μας, ή μάλλον καλύτερα το πρώτο και σημαντικότερο μας σπίτι, αφού θα μπορούσε να πει κανείς πως όπου βρισκόμαστε είναι το σπίτι μας.

Όλα όσα βλέπουμε με τα μάτια είναι απειροελάχιστα σε σχέση με αυτά που μπορούμε να δούμε με την σκέψη. Είπα πριν χαθώ, στο δικό μου παραμύθι..

Γραμμένο τον Ιανουάριο του 2015.