Αναστενάζοντας και ξεφυσώντας, είχε μόλις ανέβει τις σκάλες. Τα σκαλιά δεν ήταν και τόσο πολλά, μα για να φτάσει κανείς στην κορυφή χρειάζεται κόπο και ειδικότερα γι'αυτά τα σκαλιά θα πρέπει να βρει τον τρόπο.
Από την κορυφή κοίταξε κατάχαμα και είδε πράγματα διαφορετικά, αλλιώτικα από τα τετριμμένα. Η καθημερινότητα με το τόσο άγχος, το ανούσιο κυνηγητό της ευτυχίας και τις ανθρώπινες τυπικές σχέσεις του φάνηκαν κατά πολύ μικρότερα, πολύ άδεια κι ασήμαντα, κι αυτά ήταν δυο τρία πραγματάκια που έπιασε για αρχή το μάτι του. Στη συνέχεια, αφού ανοιγόκλεισε τα μάτια, είδε κάπου στο βάθος ένα μικρό βουνό, ήταν το βουνό με τα προβλήματα, παραδίπλα μια λίμνη αίμα κι ο ουρανός, γεμάτος όνειρα. Πρώτη φορά έβλεπε όνειρα στον ουρανό. Παραξενεύτηκε γιατί του ήταν οικεία, ενώ ποτέ ως τώρα δεν είχε φανταστεί πως θα μπορούσε να δει όλα τα όνειρά του μαζί, σαν κομμάτια του παζλ. Άρχισε να σκέφτεται πως όσα γνώριζε, από δω πάνω είχε την ευκαιρία να τα επαναπροσδιορίσει.
~Ο κάμπος είχε χρώμα χρυσαφί, κι έμοιαζε να κινείται. Λίγο αργότερα κατάλαβε πως επρόκειτο για μικρά παιδιά που πότιζαν με το χρώμα των μαλλιών τους τα χώματα στα οποία βρίσκονταν οι θαμμένοι πατεράδες τους.
~Τη λίμνη του αίματος δεν την περίμενε και τόσο μεγάλη, είχε χυθεί περισσότερο αίμα απ'όσο πίστευε στη διάρκεια των χρόνων.
~Η θάλασσα είχε σκούρο μπλε χρώμα, ήταν επειδή οι γνώσεις οι οποίες βρίσκονται γύρω μας, ήταν ανέγγιχτες από τον φίλο μας. Την περίμενε πιο γαλάζια, γιατί θεωρούσε πως ήξερε ήδη αρκετά.
~Το βουνό των προβλημάτων, δεν περίμενε πως θα είναι τόσο μικρό... Εφόσον όμως ήταν μικρό, γιατί πίστευε πως τα προβλήματά του ήταν τόσο σημαντικά, αφού μοιάζουν τόσο εφήμερα από εδώ πάνω;
~Τα πουλιά δεν έμοιαζαν απλά με ανθρώπους, κυρίως με αγγέλους έμοιαζαν. Ήταν πολύ λίγα όμως, τότε σκέφτηκε πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας άγγελοι. Και ίσως να'χε δίκιο.
~Ο ουρανός των ονείρων, πιο πολύχρωμος από ποτέ. Είδε κάποια όνειρα που είχε ξεχάσει πως τα είχε μέσα του. Είδε επίσης ποια απ'αυτά ήταν μεγαλύτερα και ποια μικρότερα, κι αυτό τον βοήθησε να καταλάβει καλύτερα τι θέλει απ'τη ζωή του.
~Τέλος, πρόσεξε τον Ήλιο. Δεν ήταν κίτρινος. Ο Ήλιος ήταν λευκός. Πίστεψε πως τόσο καιρό είχε λάθος εικόνα και γι'Αυτόν. Τουλάχιστον τώρα γνώριζε καλύτερα από πριν, πως η λαμπρότητά Του θα τον φώτιζε για όσο χρειαζόταν, αφού σκέφτηκε πως είναι κομμάτι της ζωής του Ήλιου.
Μετά από ώρες πάνω στο βασίλειο του κεφαλιού του, αποφάσισε να κατέβει τις σκάλες που θα τον οδηγούσαν πίσω στην ματαιοδοξία. Είχε αποφασίσει ωστόσο πως από εδώ και πέρα θα άλλαζε στάση στα πράγματα.
Γραμμένο τον Φεβρουάριο του 2015.
Από την κορυφή κοίταξε κατάχαμα και είδε πράγματα διαφορετικά, αλλιώτικα από τα τετριμμένα. Η καθημερινότητα με το τόσο άγχος, το ανούσιο κυνηγητό της ευτυχίας και τις ανθρώπινες τυπικές σχέσεις του φάνηκαν κατά πολύ μικρότερα, πολύ άδεια κι ασήμαντα, κι αυτά ήταν δυο τρία πραγματάκια που έπιασε για αρχή το μάτι του. Στη συνέχεια, αφού ανοιγόκλεισε τα μάτια, είδε κάπου στο βάθος ένα μικρό βουνό, ήταν το βουνό με τα προβλήματα, παραδίπλα μια λίμνη αίμα κι ο ουρανός, γεμάτος όνειρα. Πρώτη φορά έβλεπε όνειρα στον ουρανό. Παραξενεύτηκε γιατί του ήταν οικεία, ενώ ποτέ ως τώρα δεν είχε φανταστεί πως θα μπορούσε να δει όλα τα όνειρά του μαζί, σαν κομμάτια του παζλ. Άρχισε να σκέφτεται πως όσα γνώριζε, από δω πάνω είχε την ευκαιρία να τα επαναπροσδιορίσει.
~Ο κάμπος είχε χρώμα χρυσαφί, κι έμοιαζε να κινείται. Λίγο αργότερα κατάλαβε πως επρόκειτο για μικρά παιδιά που πότιζαν με το χρώμα των μαλλιών τους τα χώματα στα οποία βρίσκονταν οι θαμμένοι πατεράδες τους.
~Τη λίμνη του αίματος δεν την περίμενε και τόσο μεγάλη, είχε χυθεί περισσότερο αίμα απ'όσο πίστευε στη διάρκεια των χρόνων.
~Η θάλασσα είχε σκούρο μπλε χρώμα, ήταν επειδή οι γνώσεις οι οποίες βρίσκονται γύρω μας, ήταν ανέγγιχτες από τον φίλο μας. Την περίμενε πιο γαλάζια, γιατί θεωρούσε πως ήξερε ήδη αρκετά.
~Το βουνό των προβλημάτων, δεν περίμενε πως θα είναι τόσο μικρό... Εφόσον όμως ήταν μικρό, γιατί πίστευε πως τα προβλήματά του ήταν τόσο σημαντικά, αφού μοιάζουν τόσο εφήμερα από εδώ πάνω;
~Τα πουλιά δεν έμοιαζαν απλά με ανθρώπους, κυρίως με αγγέλους έμοιαζαν. Ήταν πολύ λίγα όμως, τότε σκέφτηκε πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας άγγελοι. Και ίσως να'χε δίκιο.
~Ο ουρανός των ονείρων, πιο πολύχρωμος από ποτέ. Είδε κάποια όνειρα που είχε ξεχάσει πως τα είχε μέσα του. Είδε επίσης ποια απ'αυτά ήταν μεγαλύτερα και ποια μικρότερα, κι αυτό τον βοήθησε να καταλάβει καλύτερα τι θέλει απ'τη ζωή του.
~Τέλος, πρόσεξε τον Ήλιο. Δεν ήταν κίτρινος. Ο Ήλιος ήταν λευκός. Πίστεψε πως τόσο καιρό είχε λάθος εικόνα και γι'Αυτόν. Τουλάχιστον τώρα γνώριζε καλύτερα από πριν, πως η λαμπρότητά Του θα τον φώτιζε για όσο χρειαζόταν, αφού σκέφτηκε πως είναι κομμάτι της ζωής του Ήλιου.
Μετά από ώρες πάνω στο βασίλειο του κεφαλιού του, αποφάσισε να κατέβει τις σκάλες που θα τον οδηγούσαν πίσω στην ματαιοδοξία. Είχε αποφασίσει ωστόσο πως από εδώ και πέρα θα άλλαζε στάση στα πράγματα.
Γραμμένο τον Φεβρουάριο του 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου